ਤੂੰ ,ਮੈਂ, ਦਿਲ ਤੇ ਖ਼ਾਬ

ਇੱਕ ਖ਼ਾਬ ਮੋਰ ਦੀ ਪੈਲ ਜਿਹਾ...

ਕਦ ਤੋਂ ਸ਼ਾਇਦ ਘਰ ਟੋਲ ਰਿਹਾ...

ਮੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਸ ਗਿਆ ਏ..

ਮੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਸ ਗਿਆ ਏ...

ਏਹ ਬੋਝਲ ਜ਼ਿੱਦੀ ਝੱਲਾ ਦਿਲ..

ਰੋਕਿਆਂ ਨਾ ਰੁਕੇ ਕੁਵੱਲਾ ਦਿਲ..

ਹੱਸਦਿਆਂ ਹੱਸਦਿਆਂ ਹਉੁਕੇ ਭਰੇ,

ਨਾ ਚਾਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਉਸੇ 'ਤੇ ਮਰੇ...

ਆਪ ਰੋਂਦਾ ਮੈਨੂੰ ਹਸਾਉਂਦਾ ਏ,

ਭੈੜੇ ਜੱਗ ਦੀ ਭੈੜ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਏ..

ਅਣਭੋਲ ਬੜਾ ਇਹ ਮੇਰਾ ਦਿਲ..

ਕਿਉਂ ਨਾ ਸਮਝੇ ਇਹ ਤੇਰਾ ਦਿਲ??

ਕਿਉਂ ਇਹਨੂੰ ਤੂੰ ਤੜਪਾਉਂਦਾ ਏਂ

ਮੇਰੀ ਤੜਪ ਨਾਲ ਕੀ ਪਾਉਂਦਾ ਏਂ??

ਇਹ ਫੁੱਲ ਜਿਹਾ, ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਜਿਹਾ..

ਤੇਰੀ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਬਾਲੜੀ ਰੂਹ ਜਿਹਾ...

ਕਦੇ ਨੱਸ ਜਾਣਾ ਇਹ ਸੋਚਦਾ ਏ,

ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵਸਣਾ ਲੋਚਦਾ ਏ..

ਦੱਸ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਕਿਉਂ ਚਾਹਵੇ ਨਾ,

ਰੂਹ ਆਪਣੀ ਵਿੱਚ ਵਸਾਵੇ ਨਾ...

ਤੂੰ ਹੀਰਾ,ਤੈਨੂੰ ਲੱਖ ਹੋਸਣ,

ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਨਾ...

ਇੱਕ ਅੱਗ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀ ਕੈਸੀ,

ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਤੋਂ ਅੱਖ ਸੌਈਂ ਨਾ...

ਦਿਲ ਦਿਲ ਦੀ ਖੇਡ ਅਨੋਖੀ ਏ,

ਕਿਸ ਮਿਣੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨਾ ਜੋਖੀ ਏ..

ਆਪੇ ਲਾ ਕੇ ਤੂੰ ਬੁਝਾਉਂਦਾ ਏਂ

ਉਲਝਾਉਂਦਾ ਤੇ ਸੁਲਝਾਉਂਦਾ ਏਂ..

ਨਾ ਖੋਲ ਗੰਢ ਕੋਈ ਹਿੱਕੜੀ ਦੀ,

ਹਾੜਾ ਦੱਸ ਤਾਂ ਦੇ ਕੀ ਚਾਹੁੰਨਾ ਏਂ???

Jassi Sangha

10 feb, 2012